Postępująca decentralizacja wytwarzania energii elektrycznej, związana z dynamicznym rozwojem energetyki odnawialnej (o zmiennym profilu wytwarzania), w sposób znaczący wpływa na bezpieczeństwo pracy krajowych sieci elektroenergetycznych. Operatorzy systemów przesyłowych i dystrybucyjnych zmuszeni są do podejmowania odpowiednich działań zaradczych o charakterze rynkowym i nierynkowym, w tym do stosowania tzw. nierynkowego ograniczania generacji ze źródeł odnawialnych.
Zgodnie z przepisami unijnymi (Rozporządzenie 2019/943), redysponowanie to środek obejmujący m.in. ograniczenie wytwarzania, aktywowany przez operatorów systemów przesyłowych lub dystrybucyjnych, polegający na zmianie schematu wytwarzania, obciążania lub obu, aby zmodyfikować przepływy fizyczne w systemie przesyłowym i zmniejszyć fizyczne ograniczenia przesyłowe lub w inny sposób zapewnić bezpieczeństwo systemu. W ramach redysponowania mamy więc do czynienia ze zmianą programów pracy jednostek wytwórczych w celu usuwania lub zapobiegania ograniczeniom sieciowym, wynikającym z mniejszego popytu na energię elektryczną w stosunku do jej podaży.
Zapewnianie bezpieczeństwa pracy sieci w pierwszej kolejności powinno być związane z wykorzystaniem wszelkich mechanizmów i instrumentów rynkowych. Ostatecznym środkiem zaradczym dla zbilansowania zapotrzebowania na energię elektryczną z jej generacją jest natomiast mechanizm wspomnianego redysponowania nierynkowego.
W przypadku zastosowania redysponowania nierynkowego, podlega ono co do zasady rekompensacie finansowej wypłacanej przez operatora systemu (który wydał polecenie redysponowania), z wyjątkiem instalacji wytwórców, którzy zaakceptowali umowę przyłączeniową niegwarantującą niezawodnych dostaw energii elektrycznej.
Regulacje dotyczące redysponowania nierynkowego nie zostały jeszcze w pełni wdrożone do polskiego systemu prawnego.
Jesteście zainteresowani powyższym tematem?
Zapraszamy do kontaktu.
KONTAKT
Marek Grzywacz, Ph.D., Counsel
marek.grzywacz@ngllegal.com